ادویه یا معادل فارسی آن چاشنی، موادی گیاهی استفاده شده به منظور عطر و طعم دهی به مواد غذایی است، و از برخی از آن‌ها برای مقاصد خوراکی یا دارویی نیز استفاده می‌شود. ادویه را بخشی از یک گیاه معطر تعریف می کنند که می تواند تنه درخت ( دارچین )، میوه ( فلفل سیاه ) و یا دانه ( جوزهندی ) باشد و بصورت درسته، خرد یا پودر شده برای عطر و رنگ بخشیدن به غذا مورد استفاده قرار می گیرد. ادویه‌ها همچنین به عنوان ماده نگهدارنده استفاده شده‌اند و برای انسان در بسیاری از زمینه‌های دیگر مفید هستند.
یک ادویه ممتاز می‌تواند دانه خشک شده ی میوه، ریشه، پوست یا مواد مغذی گیاهی در مقادیر ناچیز به عنوان افزودنی مواد غذایی برای عطر و طعم و رنگ باشد یا به عنوان یک ماده نگهدارنده باشد که باکتری‌های مضر را می‌کشد یا از رشد آن‌ها جلوگیری می کنند.
ادویه ممکن به منظور عطر و طعم دهی به غذا یا برای پنهان کردن طعم‌های دیگر استفاده شود. در فرهنگ‌های مختلف گیاهان متعددی جهت طعم دادن به غذاهای مختلف به کار می‌رود و شاید راز تفاوت عمده در طعم غذاها در ملل مختلف علاوه بر نحوه پخت، به‌طور عمده به ادویه‌جات به کار رفته در آن‌ها مربوط می‌شود. هر چند مقدار ادویه ای که در هر وعده با غذا مصرف می کنیم کم است، ولی ادویه جات تنوع طعم و رنگ فوق العاده ای به غذاها می دهند. ادویه ها و گیاهان معطر علاوه بر اینکه مقدار کمی ویتامین و املاح و فیبر به غذا اضافه می کنند، حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که عوامل تخریب کننده سلول ها یعنی رادیکال های آزاد را خنثی کرده و سطح سلامتی را ارتقا می بخشند.
